Po długiej walce z chorobą, dziś – 8 września, odeszła Dorota Radomska – aktorka Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku.
Urodziła się w 1966 r. w Mońkach. Artystka dołączyła do zespołu Teatru Dramatycznego w 1986 roku. Przez trzydzieści lat wzruszała i bawiła widzów kreacjami kobiet pięknych, silnych, wrażliwych i nietuzinkowych. Spektakle z jej udziałem cieszyły się duża popularnością wśród publiczności. Wielbiciele uroku oraz talentu aktorki, tłumnie zasiadali w fotelach widowni. Przeżywali perypetie granych przez Dorotę Radomską bohaterek i podziwiali kunszt aktorki. Dla kolegów i koleżanek praca z Dorotą każdorazowo była lekcją profesjonalizmu, oddania, poświęcenia, ale przede wszystkim radością i przyjemnością.
W Teatrze Dramatycznym stworzyła wiele ciekawych ról. Najważniejszych spektakle z jej udziałem to:
– „Wesoła wdówka”, reż. Andrzej Jakimiec, Jan Skotnicki, 1989 (Hanna Glawari)
– „Wesele”, reż. Andrzej Jakimiec, 1990 (Rachela)
– „Stalowe magnolie”, reż. Jean Korf, 1992 (Shelby Eatenton)
– „Rewizor”, reż. Walery Rajewski, 1993 (Maria Antonowna)
– „Edukacja Rity”, reż. Janusz Hamerszmit, 1993 (Rita)
– „Okapi”, reż. Jerzy Hutek, 1994 (Okapi)
– „Ferdydurke”, reż. Andrzej Jakimiec, 1994 (Pensjonarka, Zuta)
– „Za rok o tej samej porze”, reż. Andrzej Jakimiec, 1995 (Doris)
– „Gęsi za wodą”, reż. Andrzej Jakimiec, 1996 (Droga Pani)
– „Mąż i żona”, reż. Andrzej Jakimiec, 1996 (Elwira)
– „Faust”, reż. Andrzej Maria Marczewski, 1996 (Małgorzata)
– „Trzy wysokie kobiety”, reż. Jerzy Hutek, 1998 (A)
– „Zemsta”, reż. Cezary Morawski, 1999 (Podstolina)
– „Boy. Kabaret”, reż. Waldemar Śmigasiewicz, 1999 (Role)
– „Żelazna konstrukcja”, reż. Waldemar Śmigasiewicz, 1999 (Scenografka)
– „Balladyna”, reż. Tomasz Mann, 2000 (Balladyna)
– „Okno na parlament”, reż. Wojciech Pokora, 2000 (Pamela Willey)
– „Konopielka”, reż. Piotr Ziniewicz, 2000 (Konopielka)
– „Tango”, reż. Waldemar Śmigasiewicz, 2001 (Eleonora)
– „Moralność pani Dulskiej”, reż. Waldemar Śmigasiewicz, 2001 (Pani Dulska)
– „Elektra”, reż. Jan Nowara, 2002 (Elektra)
– „Don Juan albo Kamienna Uczta”, reż. Krzysztof Prus, 2003 (Elwira)
– „Mistrz i Małgorzata,” reż. Piotr Dąbrowski, 2004 (Małgorzata)
– „Cztery pary roku – casting”, Andrzej Poniedzielski, reż. Piotr Dąbrowski, 2005 (Wdzięk)
– „Hiob”, reż Piotr Dąbrowski, 2009 (Chórzystka)
– „Wyspy GUŁag”, reż. Piotr Ziniewicz, 2009 (Fotoreporterka)
– „Zakłócenia w eterze”, reż Piotr Dąbrowski, 2010 (Kitty)
– „Polowanie na łosia”, reż Grzegorz Chrapkiewicz, 2010 (Myszka)
– „Bal Manekinów”, reż. Bogdan Michalik, 2011 (Solange)
– „Co widział kamerdyner”, reż. Andrzej Zaorski, 2011 (Pani Prentice)
– „Stworzenia Sceniczne”, też. Robert Czechowski, 2012 (Pani Betterton)
– „Wesele”, reż. Bogusław Semotiuk, 2012 (Maryna)
– „Czarnobylska modlitwa”, reż. Agnieszka Korytkowska – Mazur, 2012 (Wariatka z Czeczeni)
– „Stworzenia sceniczne”, reż. Robert Czechowski, 2012 (Pani Betterton)
– „Gąska” (Scena Inicjatyw Artystycznych), 2013 (Ałła)
– „Rewizor”, N. Gogol, reż. Jacek Jabrzyk, 2014 (Kobieta)
– „Dziady III”, A. Mickiewicz, reż. Natalia Korczakowska, 2014 (Marcelina/Belzebub/Sekretarz III)
– „Pięć kilo cukru”, G. Koren, reż. Katarzyna Deszcz, 2015.
Widzowie mogli podziwiać talent Doroty Radomskiej także na scenie Opery i Filharmonii Podlaskiej – Europejskiego Centrum Sztuki, gdzie wcielała się w rolę Stefy Wilczyńskiej w musicalu „Korczak”. Aktorka w 1998 roku otrzymała Srebrną Odznakę Zasłużony Białostocczyźnie (1998) oraz Srebrny Krzyż Zasługi.
Od kilku lat zmagała się z najtrudniejszą rolą – osoby dotkniętej chorobą nowotworową. Nie poddawała się i dzielnie walczyła. Odważnie stawiała czoła przeciwnościom, które napotykała na swojej drodze. Także dzięki ogromnemu wsparciu widzów oraz ludzi dobrej woli, którzy odpowiedzieli na apel o pomoc i wsparli Dorotę Radomską w jej walce. Dziś jeszcze raz serdecznie dziękujemy za pomoc okazaną naszej koleżance.
Składamy szczere kondolencje córce Julii oraz bliskim Doroty Radomskiej.
