Ludzki organizm powinien być traktowany jako całość – jednakże o niektóre jego elementy należy troszczyć się w sposób szczególny. Tak właśnie jest w przypadku układu odpornościowego. To dzięki jego prawidłowemu funkcjonowaniu mamy szansę uporać się ze szkodliwymi czynnikami środowiskowymi, a także bakteriami i wirusami – na jakie jesteśmy narażeni codziennie.
Niestety, system odpornościowy również może popełniać pomyłki – zdarza mu się źle interpretować, co dotyczy szczególnie czynników endogennych. Choroby immunologiczne można określić bardzo ogólnie jako sytuacje, w których układ ten zaczyna atakować swoje własne komórki. Najczęściej jest to ukierunkowane przeciw konkretnym organom, jednak czasami autoagresja może objąć całe ciało.
Kogo może dotknąć autoagresja organizmu ?
Choroby immunologiczne stają się coraz powszechniejsze, nie da się jednak ukryć, iż częściej atakują one kobiecą część populacji. Trudności przysparza fakt, iż rozpoznanie chorób immunologicznych bywa opóźnione. Symptomy trudno jest bowiem odróżnić od przejawów „zwyczajnych” dolegliwości, takich jak przeziębienie czy grypa. Tymczasem autoagresja może prowadzić nie tylko do pogorszenia jakości życia, ale nawet do przedwczesnej śmierci. Dlatego też utrzymujące się bóle stawów, głowy czy postępujące zmęczenie nie powinny być lekceważone. Prawdopodobieństwo zachorowania na choroby immunologiczne wzrasta wraz z prowadzeniem tzw. niezdrowego trybu życia. Sprowadza się to do unikania aktywności fizycznej, praktykowania złej diety (złożonej z wysoko przetworzonych produktów pozbawionych niezbędnych mikroelementów, a także funkcjonowania w warunkach niesprzyjających kondycji (w przestrzeni, gdzie dominują zanieczyszczenia powietrza pochodzenia przemysłowego etc.). Objaśniając tę zależność dość skrótowo – im więcej toksyn różnego pochodzenia dociera do organizmu, tym trudniej nasz ustrój się oczyszcza. Z czasem dochodzi do gromadzenia się tych szkodliwych substancji w komórkach ciała, a w wyniku tego – system odpornościowy reaguje nieprawidłowo, zwracając się przeciw „swoim”.
Odmienne postacie chorób immunologicznych.
Najbardziej znanymi autoagresywnymi schorzeniami pozostają: stwardnienie rozsiane (gdzie degradacji ulegają zarówno osłonka mielonowa w nerwowych włóknach mózgu, jak i rdzenia kręgowego – co prowadzi do upośledzenia komunikacji między mózgiem a resztą organizmu – i to w każdym z jego układów), choroba Hashimoto, choroba Gravesa – Basedowa, zespół przewlekłego zmęczenia (objawiający się nie tylko psychicznym, ale i fizycznym dyskomfortem – trudności dotyczą zaburzeń koncentracji, jak i dominującego w toku doby bólu), RZS, toczeń, bielactwo, cukrzyca insulinozależna, zapalenie tętnicy skroniowej (inaczej choroba Hortona, której istotą jest niszczenie naczyń krwionośnych oraz doprowadzenie do niedokrwienia szyi oraz głowy – co może mieć konsekwencje w postaci ślepoty). Należy jednak zaznaczyć, iż ciągle odkrywane są kolejne tego rodzaju schorzenia – tym groźniejsze, że nie wynaleziono jeszcze skutecznej terapii.
Co zatem można zrobić?
Przede wszystkim pierwszym krokiem jest uważne obserwowanie swojego organizmu oraz prowadzenie zdrowszego trybu życia. Kluczowe znaczenie ma optymalna dieta. Dzięki spożywaniu posiłków bogatych w witaminy, minerały, a w szczególności w antyoksydanty można znacząco ograniczyć rozwój wolnych rodników – które również obniżają naszą odporność. W celu pogłębionej diagnostyki warto wykonać również test obciążeń dr Volla. W razie jakichkolwiek podejrzeń mamy szansę zweryfikować stan całego organizmu na poziomie komórkowym – pod kątem tego, jak bardzo narażony jest on na działanie pasożytów, toksyn, metali ciężkich itp. Sam test pozwala następnie wdrożyć określone zmiany w sposobie odżywiania, a także rozpocząć stosowanie adekwatnej suplementacji czy farmaceutyków.
